Οι σειρές του Netflix γίνονται το comfort food της καρδιάς μας

Ο καναπές έχει πάρει ξεκάθαρα το σχήμα σου, νιώθεις τα πάντα επάνω σου να υπολειτουργούν, έχεις χάσει τις μέρες, τις ώρες και η μόνη ευχαρίστηση σου είναι να κόβεις βόλτες νευρωτικά μέχρι το ψυγείο.

Πλέον το μόνο που έχεις να περιμένεις είναι το δελτίο των 18:00, όπως περίμενες μικρός τον ήχο από τον «παγωτάρη» ή το τραγούδι τίτλων της «Μάγια η Μέλισσα» στο ΡΙΚ1, για να σφηνωθείς με ευχαρίστηση στον καναπέ. Το δελτίο των 18:00 όμως σε απογοητεύει, δεν ακούς αυτό που θες να ακούσεις, τα μηδέν κρούσματα και κανένας νεκρός. Τα κρούσματα αυξάνονται, μαζί και η απελπισία σου γιατί αυτό το πράγμα που ζεις φαίνεται να μην έχει τέλος.

Λες όχι σε ακόμη μια βόλτα στο ψυγείο και πατάς αυτό το κουμπί στο τηλεχειριστήριο που ίσως να σε κάνει για λίγο να αισθανθείς ότι είσαι ακόμη στην κανονικότητα σου, το κουμπί του Netflix. Έλα όμως, που και αυτό σε τρολάρει ασύστολα και σου βγάζει το Pandemic, φάτσα φόρα. «Όχι ρε φίλε μου! Δεν θέλω να δω το Pandemic, το ζώ κάθε μέρα, φτάνει».

Θες κάτι ανάλαφρο να ξεχαστείς…

Είμαστε και αυτή η «καταραμένη» γενιά που μεγάλωσε με Friends και μετά το είδε ξανά σε επανάληψη τα μεσημέρια του Σαββατοκυριακού στο Star, ούσα πλέον στα φοιτητικά της χρόνια με συνοδεία πιτόγυρου με από όλα. Ακόμη και τώρα που η γενιά μας ενηλικιώθηκε, στις μαύρες της καταλήγει να βλέπει Friends με μια σακούλα πατατάκια ή ένα κουβά παγωτό, σαν μια ανάμνηση από το παρελθόν, σαν το comfort food των σειρών.

Η αλήθεια οι συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει, σαν το κρίσιμο δεκαπενθήμερο που πλησιάζει μήνας και ακόμη να έρθει, για καινούργιες σειρές. Σειρές ολοκληρώνονται σε μια μέρα και τα σενάρια τους έχει γίνει ένας αχταρμάς, στο κεφάλι μας. Αν βέβαια θέλετε να δείτε κάτι καινούργιο υπάρχει το Freud ή το Making Unorthodox, που κάλλιστα θα μπορούσε να έχει το μέγεθος μιας ταινίας.

Αν είστε λάτρης της ιστορίας και των ντοκιμαντέρ τότε το Greatest Events of World War IΙ in Color, αν δεν το έχετε ήδη δει, φωνάζει το όνομα σας.

Σίγουρα θα έχετε ολοκληρώσει όλες τις σειρές που αφήσατε στην μέση, αφού η προσπάθεια να θυμηθείτε σε ποιο επεισόδιο είχατε μείνει στο Homeland ή στο Outlander στέφθηκε με επιτυχία. Ολοκληρώσατε και τον 3ο κύκλο του «The Crown»,που δεν βρήκατε ποτέ τον χρόνο να δείτε. Τώρα χρόνος υπάρχει, άπλετος και βασανιστικά αργός, τόσο αργός που είδατε από την αρχή το Casa De Papel, για να δέσει το γλυκό και με τον 4o κύκλο που βγήκε πρόσφατα. To μόνο απόρθητο φρούριο που δεν θα πέσει με καμία καραντίνα είναι ο τελευταίος κύκλος του House of Cards, τον οποίο ορκιστήκατε στον εαυτό σας ότι δεν θα δείτε ποτέ, μετά και την άτσαλη αποχώρηση του Kevin Spacey.

Μετά από αυτή την παρένθεση ομηρικών διαστάσεων, πάμε στις δύο σειρές που (για μένα) είναι οι πατάτες τηγανητές το comfort food θα έλεγα καλύτερα των σειρών.

Grace and Frankie

Με πρωταγωνίστριες την Jane Fonda και τη Lily Tomlin είναι μια σειρά που σέβεται τον εαυτό της και σαρκάζεται με τα όλα της. Η Grace Hanson (Jane Fonda) και η Frankie Bergstein (Lily Tomlin), έχοντας περάσει το κατώφλι τον 70 βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα σύνθετο διαζύγιο και ότι μπορεί να φέρει. Οι σύζυγοι Robert Hanson (Martin Sheen)και Sol Bergstei(Sam Waterston) είναι συνέταιροι μεγαλοδικηγόροι και για 20 ολόκληρα χρόνια σύντροφοι στα κρυφά. Η ζωή των δύο γυναικών αλλάζει άρδην – μετά την αποκάλυψη της αλήθειας από τους συζύγους τους που πλέον θέλουν να περάσουν μαζί την υπόλοιπη ζωή τους – και από δύο γνωστές που δεν συμπαθιούνται και ιδιαίτερα αναπτύσσουν μια ξεχωριστή φιλία γεμάτη συμπόνια και χιούμορ. Η ευρηματικότητα και η πρωτοτυπία της σειράς έγκειται στον αφοπλιστικό αυτοσαρκασμό των πρωταγωνιστών και αποτελεί την καλύτερή παρέα όταν η μελαγχολία σου χτυπά την πόρτα.

The Kominsky method

Ακόμη ένα δίδυμο ηθοποιών, με μια αξιόλογη κινηματογραφική πορεία, βρίσκονται σε μια σειρά παραγωγής Netflix. Οι βραβευμένοι με όσκαρ Michael Douglas και Alan Arkin συναντώνται χάρις στο ταλέντο του Chuck Lorre, ο οποίος κατάφερε να δώσει άλλη διάσταση στο «γερνάω, μαμα γερνάω». Μια φιλία χρόνων ενώνει τους πρωταγωνιστές μας, οι οποίοι φαντάζουν να είναι εξοικειωμένοι με την ηλικιακή τους πορεία, τόσο πολύ που καταφέρνουν να διακωμωδήσουν το στάδιο της ζωής τους, που βρίσκεται ένα βήμα πριν το τέλος. Νοσταλγούν τα νιάτα τους χωρίς ιδιαίτερες σάλτσες και προσπαθούν να βρουν νόημα στα γεράματα χωρίς να το πολύ-φιλοσοφούν. Ο Norman Newlander (Alan Arkin )κλέβει την παράσταση με τα καυστικά σχόλια του και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Προσπαθεί να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκα του και να αντέξει την κόρη του. Ο Sandy Kominsky (Michael Douglas ) παραμένει όσο μπορεί γυναικάς, ονειρεύεται ακόμη ένα μεγάλο ρόλο ως ηθοποιός και η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζει την ζωή του τον φέρνει συχνά – πυκνά σε δύσκολη θέση.

Οι δύο αυτοί κινηματογραφικοί γίγαντες ενώνουν τις δυνάμεις τους για πρώτη φορά και γίνονται το comfort food των σειρών που έχουμε τόσο ανάγκη τις ιδιαίτερες αυτές μέρες.